Απεργίες και πονηρίες…

Του Δ.Ι.ΑΣ.

Δε θα εξετάσω το αν θα έπρεπε οι δημοσιογράφοι να απεργήσουν την ίδια μέρα με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Γιατί είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Θα εξετάσω μόνον το ότι, εν μέσω απεργίας, “συνάδελφοι” δημοσιογράφοι, ενδεδυμένοι το φερετζέ του Blogger, δούλεψαν

ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ χθες, προσφέροντας αυτό που, υποτίθεται, ήθελε να “κόψει” η απεργία της ΕΣΗΕΜ-Θ: Ενημέρωση, για να καταλάβει ο κόσμος πως είναι αγαθό και χρειάζεται.

Ας μη γελιόμαστε. Τα περισσότερα “ενημερωτικά” Blogs τα διαχειρίζονται δημοσιογράφοι –και καλά κάνουν. Για ποιον λόγο, όμως, δεν απεργούν την ημέρα της απεργίας τους; Για να… προσφέρουν ενημέρωση για τις απεργίες –όπως είπαν οι περισσότεροι; Μεγαλύτερες θα ήταν οι υπηρεσίες τους αν ήταν εκεί, κρατώντας κανένα πανό, στο πλευρό του λαού που έχει σταματήσει να τους θεωρεί μέρος του, αλλά τους στοιχίζει πίσω από μια ελίτ εργαζομένων, σταρ της τηλεόρασης στην πλειοψηφία τους, με παχυλούς μισθούς και –πιο παχυλά- μπόνους.

Είναι απλό: Δε σταμάτησαν τις αναρτήσεις στα blog για να μη χάσουν επισκέψεις. Να μην πέσουν στην Alexa, να συνεχίσουν να ανεβαίνουν για να παραμείνουν στο παιχνίδι. Όλα τα άλλα είναι τρίχες –και, δη, κατσαρές.

Οι πραγματικοί blogger, οι πολίτες που ασκούν δημοσιογραφία των πολιτών, φυσικά και είχαν κάθε δικαίωμα να μεταδίδουν ειδήσεις, έτσι όπως τις έζησαν, χωρίς να έχουν την υποχρέωση της διασταύρωσης, ως εμπειρίες ζωής. Και το έκαναν –με μεγάλη επιτυχία. Ο δημοσιογράφος, όμως, που έχει την ευθύνη της διασταύρωσης και –μετά- της μετάδοσης της είδησης, χθες, κύριοι, απεργούσε. Ή, τουλάχιστον, έπινε τον καφέ της απεργίας, κάπου στα παραλιακά καφέ, μήπως και “γίνει η στραβή” κι αναγκαστεί να επιστρέψει, πριν το μεσημεριανό ούζο, στην εργασία του.

ΥΓ. Ναι, είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να απεργούν τη μέρα που απεργούν και οι υπόλοιποι. Για να φαίνεται η διαφορά. Από τη στιγμή, όμως, που το συνδικαλιστικό μου σωματείο πήρε μια απόφαση, πειθάρχησα. Επειδή, κυρίως, σε τέτοιες εποχές, πρέπει και να είμαστε και να δείχνουμε πως το εργατικό κίνημα είναι συμπαγές.