Άδεια Τούμπα. Τυχαίο; Δε νομίζω!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗ

Είμαι Θεσσαλονικιός. Και ΠΑΟΚτσής. Το λέω από την πρώτη στιγμή, για να είμαστε ξεκάθαροι... Είδα από πολύ κοντά το ματς της προπερασμένης Τετάρτης στο Καραϊσκάκη. Και ο Ολυμπιακός έπαιξε καλά. Αλλά –για ομάδα που παίζει εκτός έδρας (και σε τέτοια έδρα)- ο ΠΑΟΚ έπαιξε καλύτερα. Και πήρε το αποτέλεσμα.

Ο κλέψας του κλέψαντος στο διαδίκτυο!

Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΡΔΑΒΕΛΑ*

Είναι πέρα από κάθε περιγραφή αυτό που συμβαίνει στο χώρο του διαδικτύου στην Ελλάδα, ως προς την κλοπή των θεμάτων! Blogs, αλλά και επώνυμα portals κλέβουν εν ψυχρώ θέματα και τα παρουσιάζουν ως δικά τους, χωρίς ποτέ να αναφέρουν την πρωτογενή πηγή.

Στα γρήγορα και… πιπεράτα -8 -

Του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ  ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Δόθηκε, λοιπόν, χτες το βράδυ στη δημοσιότητα το θρυλικό πλέον πόρισμα, ή μάλλον πορίσματα, της Εξεταστικής Επιτροπής για τις «μίζες της Siemens…» Και από  σήμερα το πρωί, γέμισαν τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα ραδιοφωνικά μπαλκόνια και μαζί τα πρωτοσέλιδα και τα σαλόνια του Τύπου με αντιπαραθέσεις και  κονταροχτυπήματα, με

Φοροδιαφυγή, κρεμάλες και επιβίωση

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗ

Δεν υπάρχει καλύτερο –και απλούστερο- μέτρο για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής από την έκπτωση στο φορολογητέο εισόδημα με την συνυποβολή αποδείξεων, μαζί με τη φορολογική δήλωση. Το γράφω εδώ και είκοσι χρόνια: Από τη μία, το μέτρο αυτό υποχρεώνει επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες –όπου εστιάζεται η φοροδιαφυγή- να κόβουν αποδείξεις.

Η «γκάφα» αποκάλυψε σύστημα χειραγώγησης των πληροφοριών

Της ΣΟΦΙΑΣ ΒΟΥΛΤΕΨΗ

Η δημοσιοποίηση λανθασμένων πληροφοριών για την ταυτότητα της Γερμανίδας που συνελήφθη την προηγούμενη εβδομάδα ονομάστηκε (κατ’ ευφημισμόν) γκάφα. Κατά την γνώμη μου, δεν είναι ακριβώς έτσι.

Πανεπιστήμιο Μακεδονίας - “Αιδώς Αργείοι”…

Του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΝΤΕ ολόκληρες σελίδες ρεπορτάζ αφιέρωσε η τοπική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ αναδεικνύοντας προβλήματα που αφορούν στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας με τίτλο «κάτι σάπιο υπάρχει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας».

Φόνος και δικαίωση του πρότυπου σχολείου

Της ΛΙΑΝΑΣ ΓΟΥΤΑ

Κάτι, ίσως, άρχισε να αλλάζει στα πράγματα. Κάτι, ίσως, άρχισε να αλλάζει στη νοοτροπία μας. Είναι μήπως που νιώθουμε τον τελευταίο καιρό ότι έχουμε πιάσει πάτο και θέλουμε λίγο να κοιτάξουμε ψηλά και να αναθαρρήσουμε; Γιατί πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε την αναπάντεχα θετική υποδοχή της μικρής είδησης για την επαναλειτουργία των πειραματικών σχολείων;

Χαρμολύπη και κλαυσίγελος…

Του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η χαρά και τα γέλια ξεκινούν από τη στιγμή που η αεροσυνοδός ανακοινώνει το γνωστό «…κυρίες και κύριοι αρχίσαμε την κάθοδό μας για την προσγείωση στο αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Θεσσαλονίκης και η φωτεινή επιγραφή –προσδεθείτε- έχει ανάψει…»

Τα έζησα και τα ξαναέζησα τα συναισθήματα της χαράς μαζί με τα γέλια και τα χειροκροτήματα στα τελευταία πενήντα χρόνια ξεκινώντας από τα 18 μου που ξενιτεύτηκα κάθε φορά που επέστρεφα στην πατρίδα είτε προσγειωνόμουν στο αεροδρόμιο της πόλης μου της Θεσσαλονίκης (τώρα αεροδρόμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Θεσσαλονίκης) είτε προσγειωνόμουν κάποτε στο αεροδρόμιο ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ (τώρα πλέον Ελευθέριος Βενιζέλος της Αθήνας).

Τα έζησα ξανά επιστρέφοντας στην πατρίδα από την Αγγλία, μέσω Γερμανίας, πριν μια εβδομάδα και είδα δίπλα μου φωτισμένα από ευτυχία τα πρόσωπα των ομογενών και ξενιτεμένων μας που ξέσπασαν σε χειροκροτήματα μόλις πατήσαμε τον διάδρομο προσγείωσης…

Σε γεμίζει χαρά η επιστροφή στην Πατρίδα, συναίσθημα που μου είχε λείψει πριν το ταξίδι μου στην Ευρώπη, όπως πιστεύω έχει λείψει από τις καρδιές σχεδόν όλων μας – εποχή της τρόικα – που μαζί με την ελπίδα κατάφερε να σβήσει και τα χαμόγελα από τα χείλη μας…

Πέρασε μια εβδομάδα, είδα λίγη τηλεόραση, έριξα γρήγορες ματιές στις τοπικές και εθνικές μας εφημερίδες, άκουσα τα πεντάλεπτα δελτία ειδήσεων σε τοπικούς και εθνικούς ραδιοφωνικούς μας σταθμούς και…ΕΣΒΗΣΕ πολύ γρήγορα το χαμόγελο από τα χείλη μου, χάθηκε η χαρά από την καρδιά μου, άρχισα να βουλιάζω πάλι στα μαύρα συναισθήματα της απελπισίας, της πίκρας, της διαπίστωσης ότι είναι 15 του Γενάρη 2011 και ακόμη ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΦΥΛΑΚΗ, ΚΑΝΕΝΟΣ ΔΕΝ ΔΗΜΕΥΘΗΚΕ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ. Αλλά τα ΘΑ, ΘΑ και τα ΠΡΕΠΕΙ περίσσεψαν!  

Με πίκρα διαπιστώνουμε ότι είμαστε πλέον «φτωχοί» με οικονομικά κριτήρια οι εργαζόμενοι (και η ανεργία υπολογίζεται φέτος να φτάσει το 20% γενικώς και το 40% για τους νέους μας) και γίναμε ΦΤΩΧΟΙ στις αξίες και τα συναισθήματά μας και εμείς και τα παιδιά μας…

Παντρεύτηκε η χαρά της επιστροφής (εκείνο το νόστιμο ήμαρ) με την λύπη της διαπίστωσης ότι…βουλιάξαμε!...

Είμαστε για κλάματα και γέλια μαζί…

Αρχαίοι και Βυζαντινοί μας κληροδότησαν τους εντυπωσιακούς όρους  «κλαυσίγελος» και «χαρμολύπη»…

Θυμήθηκα, ξαφνικά, το γνωστό τραγούδι-σύνθεση του Sonny και της Cher που κατατάχθηκε στα top 10 του 1967 (χρονιά της ελληνικής χούντας των συνταγματαρχών) που κατά την επιθυμία του Sonny παίχτηκε στην ακολουθία της κηδείας του και είναι σκαλισμένο και στον τάφο του:
And the beat goes on…

Το φαινόμενο Γκλέτσος

του Δ.Ι.ΑΣΠΡΟΠΟΥΛΗ

Χαμογέλασα όταν έμαθα πως ο Απόστολος Γκλέτσος, δήμαρχος Στυλίδας και, ως πρόσφατα, αγαπημένος ζεν πρεμιέ και μπον βιβέρ, δίνει μάχη κατά των διοδίων. Ξεσηκώθηκα, όμως, όταν τον είδα να κινείται ανάμεσα στο πλήθος, να κάνει “χάι φάιβ” με τους αγρότες και να φώνάζει “κρατάτε γερά τα μπλόκα, παιδά”! Και πιστεύω ότι τον αδικούν όσοι κοροϊδεύουν την προσπάθειά του.

Και λέω “αδικούν”, για να μην πω τίποτα χειρότερο.