Έχει ομίχλη στη Θεσσαλονίκη

Του Δ.Ι.ΑΣΠΡΟΠΟΥΛΗ

Μα τι στην ευχή; Είναι τόσο πυκνή η ομίχλη στη Θεσσαλονίκη και δε βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας; Και μη μου πείτε ότι υπερβάλω, αλλά δεν είναι δυνατό να καταρρέουν τα πάντα γύρω μας, να βάζουμε πινακίδα “Πωλείται” σε ό,τι …>>>

έχει απομείνει υπό κρατικό έλεγχο κι εμείς να διαφημίζουμε κρουαζιέρες και πτήσεις…

Εκτός κι αν υπάρχουν, ακόμη, άνθρωποι που πιστεύουν ότι στο ιδιωτικό λιμάνι θα έρχονται τουρκικά φέρι, αν δεν το επιτρέψει ο νέος ιδιοκτήτης…

Ίσως να βιαστούν κάποιοι να πουν ότι “δεν ιδιωτικοποιείται το λιμάνι, αφού θα δοθεί κάτω από το 51% του ποσοστού στον όποιον επενδυτή”. Ε, δε σημαίνει και τίποτα αυτό. Η κερκόπορτα ανοίγει. Κι ο ιδιώτης, ο επενδυτής, ο έχων το χρήμα, θα μπει δυναμικά, σε έναν χρόνο, στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρίας. Κι εκεί, από το 49%, θα γίνει ο μεγαλομέτοχος…

Θα μου πείτε: “Θα μπουν ασφαλιστικές δικλείδες”! Να το δω και να μην το πιστέψω… Ως σήμερα το κράτος αδυνατεί να ελέγξει τις παραβάσεις εκεί που έχει δημιουργήσει τις δικλείδες. Γιατί να αλλάξει μια καλή συνήθεια;

Και ποια είναι η λύση; Να παραμείνει κρατικό το λιμάνι; Κρατικό και όπως είναι σήμερα, δεν το θέλει κανείς. Ούτε οι εργαζόμενοι σε αυτό. Ένα λιμάνι απομονωμένο, να βλέπει με το μακαρόνι την ανάπτυξη του λιμανιού του Δυρραχείου. Και να δίνει άδειες για τη δημιουργία κουζινομπάρ στα κτίριά του. Λες και η κατανάλωση μιας σαλάτας των 8 ευρώ θα μας σώσει…

Αν λειτουργούσαν αυτές οι δικλείδες ασφαλείας, αν η κυβέρνηση έδινε, έστω, την εντύπωση ότι μπορεί να ελέγξει την κατάσταση κι όχι πως προσπαθεί να ξεπουλήσει το εμπόρευμα όσο υπάρχει το μαγαζί, ίσως να βλέπαμε με καλό μάτι τη μετοχοποίηση του ΟΛΘ. Πώς, όμως, να εμπιστευτείς μια κυβέρνηση που έχει, κατά καιρούς, μιλήσει για τιτανικούς, για πιστόλια κι άλλα επικολυρικά; Μια κυβέρνηση που καθυστέρησε έναν χρόνο να πάρει μέτρα; Μια κυβέρνηση που γνώριζε, αλλά επέμενε πως “λεφτά υπάρχουν”; Μια κυβέρνηση της οποίας τα μέλη ακόμη δεν έχουν συμφωνήσει σε κοινή γραμμή, αλλά μαλώνουν ο ένας με τον άλλον;