Οικονομική κρίση: Ώρα συναισθηματικής ενηλικίωσης!

Της ΕΥΔΟΞΙΑΣ ΖΑΦΕΙΡΙΑΔΟΥ

Ήδη, το 2008 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιούσε ότι η οικονομική κρίση βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία, προμηνύοντας έξαρση σε παθολογικά νοσήματα, ψυχικές διαταραχές και σωματοποιημένες ασθένειες. Τότε αδιαφορούσαμε, διότι δεν γνωρίζαμε, σήμερα όμως βιώνουμε επώδυνα αυτή την προειδοποίηση, καθώς η δυσοίωνη προοπτική της ελληνικής οικονομίας εντείνει ένα …>>>

αίσθημα εθνικής κατάθλιψης.

Η νέα οικονομική τάξη πραγμάτων επηρεάζει ποικιλοτρόπως την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων. Φόβος, ανασφάλεια, συναισθήματα ματαιότητας για τις όποιες προσπάθειες ανάκαμψης, εξουθένωση από την ανεργία ή την απειλή αυτής, πανικός για την επαγγελματική αβεβαιότητα αλλά και την απότομη μείωση εισοδήματος, απογοήτευση, θυμός και μηδενιστικές τάσεις θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μερικά από τα συναισθήματα που αντικατοπτρίζουν την ψυχολογία του σύγχρονου Έλληνα. Αναμενόμενο, αν σκεφτεί κανείς ότι με την οικονομική κρίση κατέρρευσε και ένα ολόκληρο σύστημα μέσα στο οποίο οι άνθρωποι επικοινωνούσαν μέσω του καταναλωτισμού. Κυριαρχούσε η παρερμηνεία μας ότι η απόκτηση περισσότερων υλικών αγαθών θα αποτελούσε λύση στα όποια πνευματικά η συναισθηματικά μας κενά, με αποτέλεσμα ο σύγχρονος Έλληνας να καλείται να αντιμετωπίσει πέρα από την οικονομική και ενός άλλου είδους κρίση την «εσωτερική». Ζητήματα, τα οποία είτε βρίσκονταν σε λανθάνουσα κατάσταση είτε υπήρχαν ως προδιάθεση, με την οικονομική αποσταθεροποίηση άρχισαν να ανέρχονται στην επιφάνεια. Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με λανθασμένες επιλογές, αποτυχημένες σχέσεις ή γάμους, επιφανειακές φιλίες, ωθώντας στο έρεβος την ήδη κατακερματισμένη ψυχολογία μας.

Μέσα σ' ένα τέτοιο πλαίσιο ο άνθρωπος καλείται να αναθεωρήσει τις αξίες του καθώς και το σύστημα με το οποίο αξιολογεί το περιβάλλον του. Πρέπει ο καθένας μας να αναλάβει την ατομική του ευθύνη για προσαρμογή στη νέα κατάσταση και για αποκατάσταση της τραυματισμένης ανάγκης μας για ένα σκοπό, αφουγκραζόμενος τις πραγματικές εσωτερικές ανάγκες του και αποτρέποντας τα κατακλυσμιαία αρνητικά συναισθήματα να τον παρασύρουν.

Επειδή λοιπόν η συνθήκη δεν αλλάζει, ανακύπτει η επιτακτική ανάγκη εξεύρεσης πρακτικών λύσεων μέσα στην καθημερινότητα, οι οποίες θα μας βοηθήσουν να είμαστε καλά, υγιείς και ισορροπημένοι μέσα σ' αυτή. Στόχος είναι να συνεχίσουμε να δημιουργούμε μέσα σ' ένα πλαίσιο ανακαλύπτοντας νέους τρόπους και πηγές ευχαρίστησης, ίσως και πιο «ουσιαστικούς». Στόχος είναι να αφήσουμε πίσω τους παλιούς όρους κοινωνικής αναγνώρισης, της ατέρμονης κτήσης χρήματος και εξουσίας, επανεκτιμώντας τις προτεραιότητές μας και αδράχνοντας το μέλλον με πίστη και αισιοδοξία. Στόχος είναι να εξαρτήσουμε ξανά την αυτοπεποίθησή μας στις εσωτερικές μας κατακτήσεις και στις αξίες μας, στους φίλους, στην οικογένεια, στα απλά πράγματα...

Η συγκυρία είναι δύσκολη, και το διαπιστώνουμε όλοι καθημερινά. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα ποια θα είναι οι εξέλιξη, ένα όμως είναι σίγουρο: Πως, όπως επιβιώσαμε στο πέρασμα των αιώνων, έτσι και αυτή τη φορά θα συνεχίσουμε διατηρώντας όλα εκείνα τα στοιχεία που μας ξεχωρίζουν ως Έλληνες.