Της Αν. Μουσκεφτάρα*
«Όλοι όσοι πιστεύουν στην ειρήνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πρέπει να χαιρετίσουν τη δολοφονία του», μας είπε ο Ομπάμα αναγγέλλοντας την δολοφονία του Μπιν Λάντεν. Κατόπιν, μας διαβεβαίωσαν ότι η σορός του ηγέτη της Αλ Κάιντα τυγχάνει της μεταχείρισης που ορίζει η μουσουλμανική παράδοση.
Από πότε οι δολοφονίες (από όποιον κι αν γίνονται και όποιος κι αν είναι το θύμα) πρέπει να χαιρετίζονται;
Από πότε οι δολοφόνοι μπορούν να εξαγνίζονται στο όνομα της ειρήνης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας;
Από πότε άλλαξαν οι άγραφοι ηθικοί νόμοι και τα νεκρά σώματα δε δίνονται στους οικείους τους προς ταφή;
Από τότε που ο ιμπεριαλισμός θέλει να νοείται και να νομιμοποιείται ως η μόνη ειρηνευτική δύναμη στον πλανήτη. Από τότε που στο όνομα της παγκόσμιας τρομοκρατικής απειλής δικαιολογούνται οι παγκοσμιοποιημένες στρατιωτικές επεμβάσεις.
Από τότε που η αξιοπρέπεια ορίζεται ανθρώπινη, μόνο όταν καθαγιάζεται στο όνομα των δικών μας συμφερόντων, ενώ οι άλλοι, οι βάρβαροι, είναι εξ ορισμού και πάντα αναξιοπρεπείς και απάνθρωποι. Κι όταν δολοφονείται ο αρχηγός-βάρβαρος, ο φόβος πρέπει να συνεχίζει να υπάρχει, διότι χωρίς βαρβάρους τώρα πώς θα ζήσουμε; και πώς τις επεμβάσεις θα δικαιολογήσουμε;
Από τότε που η κατοχή και η επίδειξη της σορού του εχθρού δεν είναι ανίερη συμπεριφορά, απόρροια ενός Αχίλλειου θυμού που θα καμθεί από τις ικεσίες του Πριάμου, μα είναι τρόπαιο και απόδειξη της νίκης και της κυριαρχίας του μόνου νόμιμου, ηγεμονικού καλού επί και έναντι του μόνιμου απειλητικού κακού. Από τότε που ο πολιτισμένος μας πολιτισμός δικαιούται αυθαίρετα, να τηρεί τις νεκρικές συνήθειες των αλλοθρήσκων, χωρίς όμως να αναγνωρίζει στους αλλόθρησκους και να σέβεται το δικαίωμα της ταφής του οικείου τους, δηλαδή το δικαίωμα τιμής του νεκρού, το έσχατο στη ζωή ανθρώπινο δικαίωμα. Διότι στον αλλόθρησκο, εχθρό, τρομοκράτη νεκρό δεν αρμόζουνε τιμές, παρά μόνο εκδίκηση και εξευτελισμός.
Έτσι ορίζουν οι δικοί μας νεόκοποι ηθικοί νόμοι του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των δύο μέτρων και δύο σταθμών. Ωστόσο δικαιούμαστε (για πόσο ακόμα;) να αρνηθούμε να γίνουμε συνένοχοι στο φόνο, να αρνηθούμε να γίνουμε συμμέτοχοι σε ανίερες πράξεις. Να διατρανώσουμε ότι ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι πέρα, πάνω και έξω από πολιτικές σκοπιμότητες και "ιερές" σταυροφορίες. Να μην νομιμοποιήσουμε τον πόλεμο και τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό ως παγκόσμια ειρηνευτική πρακτική.
2/5/2011
*Ψυχολόγος, BSc, MMed
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου