Ανίκητο Ελληνικό δημόσιο

Του Ν.Σ.

Αγαπητέ κ.Διευθυντά, σας γράφω αυτή την επιστολή διότι πραγματικά δεν ξέρω πια που αλλού να απευθύνω την διαμαρτυρία και την αγανάκτησή μου πρίν φτάσω να την μοιράζομαι με τον ψυχίατρο η τους συγκρατούμενους μου.

Είναι νομίζω σε όλους γνωστό οτι η αντιπαράθεση με το τέρας που λέγετε κρατικός μηχανισμός δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση πόσο μάλλον τώρα που το θηρίο βρίσκεται σε αγωνία και δαγκώνει οτι βρεθεί μπροστά του.

Δυστυχώς, οπως φαίνετε,η δουλειά μου περιλάμβανε χρόνια τώρα συνεργασία με διάφορες μορφές του Ελληνικού Δημοσίου.Δήμοι,οργανισμοί και διάφοροι άλλοι φορείς του λεγόμενου ευρύτερου τομέα ήταν μέσα στους πελάτες που εξυπηρετούσαμε.Βέβαια για να μήν φανταστεί κανείς οτι ποιός ξέρει για τί φοβερή και τρομερή εργολαβική επιχείρηση μιλάμε σπεύδω να διευκρινίσω οτι είμαι ένας σκέτος νέτος φωτογράφος .Για χρόνια αυτη η συνεργασία κυλούσε,κουτσά-στραβά,και βέβαια πάντοτε με την διαβεβαίωση των εκάστοτε ταμιών,προέδρων,δημάρχων και άλλων ταγών του δημοσίου συμφέροντος: "μην ανησυχείς,θα πληρωθείς,απο το δημόσιο κανείς δεν έχασε."

Βέβαια,πλήρωνα εγώ το φ.π.α.,τον αναλογούντα φόρο,τα έξοδα της δουλειάς,τους εργαζόμενους...και τα κόλπα του δημοσίου,δηλαδή όλα αυτά τα  "χαθηκαν τα τιμολόγια σας","δεν βγήκε κωδικός να τα περάσουμε","α,τα περάσαμε στα χρέη""ναι σας φώναξε ο δήμαρχος αλλα δεν ήξερε,δεν ειχαμε λεφτά" και άλλα ων ουκ εστι αριθμός.

Τώρα με την  κρίση φαίνετε οτι άνοιξε πεδίο δόξης για τις οικονομικές κεφαλές,και οχι κεφάλες,των οικονομικών σοφών μας.

Δεν πληρώνουν κανένα χρέος αλλά ζητούν με τακτικές νυχτερινού τοκογλύφου και απο όπου βρούν να εισπράξουν τα γνωστά "μαζι τα φάγαμε",δηλαδή πασάρουν με τσαμπουκά νταβατζίδικο το λογαριασμό στον "μικρό" του μαγαζιού κιαν θες μήν πληρώνεις. 

Αφού λοιπόν,μήνες τώρα προσπαθώ να εισπράξω χρέη έξι και επτά χρόνων,παρακαλώντας κάθε πικραμένη εξουσία,κάποιος εδέησε να πληρώσει κάτι χρέη του 2007.

"Φέρτε μια φορολογική ενημερότητα να σας πληρώσουμε" και τρέχω αμέσως για τα δέοντα πριν τα παρει καποιος άλλος.Οχι μεγάλα πράγματα,αλλα,θα βγάλουμε τον μήνα.Ομως στην δροσερή και ολιγοκατηκοιμένη ΔΟΥ ,λόγω διακοπών,βρίσκομαι αντιμέτωπος με το βαθύ κράτος.

"Χρωστάτε μιά δόση φόρου" λέει η υπάλληλος.

"Μάλιστα,αλλα,έχω περιθώριο μέχρι μεθαύριο"

"Δέν γίνετε,πρέπει να πληρώσετε και μετά"

Ωραία,να σας δώσω την δόση και να μου δώσετε το χαρτι να παω να εισπραξω πριν κλείσουν"

"Οχι,πρεπει να πληρώσετε και τα μη ληξιπρόθεσμα"

"Μα αφου δεν έληξαν γιατι να τα δώσω προκαταβολικώς?"

Με στέλνει στον διευθυντή.Συμπαθητικός,δροσερός και εν αναμονή της μεσημεριανής τελικής απόδρασης για τις διακοπές του.

"λυπάμαι,έχω εντολές, πρέπει να τα πληρώσετε όλα"

Αρχίζω να φουντώνω.Μα καλε μου κύριε,που με τα λεφτά μου θα πας διακοπές,γιατι εγω να πληρώσω προκαταβολικώς και εσυ,σαν κράτος δεν με πληρώνεις, αλλα και τις ρυθμίσεις του ΦΠΑ των χρεοστούμενων σου τις πληρώνω εντόκως?Πώς να σε πληρώσω αν δεν πληρώσεις τα δικά σου?

Τίποτα.Ανένδοτος."Εχω εντολές"Σαν τους αμερικάνους μπάτσους στα έργα."Μια δουλειά ειναι κάποιος πρέπει να την κάνει"

Τοίχος κοινωνικού κράτους.Απόρθητο.τα μαζεύω και φεύγω.Κανείς ποτέ δεν νίκησε το αήτητο δημοσιουπαλληλικό κράτος.Απλήρωτος λοιπόν,με το ωραίο δημόσιο φέσι μου στραβά,σκέφτομαι τι κέρδισα σε εκατο χρόνια ελευθερίας απο τους οθωμανούς πέρα απο την εσωτερική εθνική μου ελευθερία.Γιατι σε επίπεδο σχέσεων με το ντοβλέρτι μάλλον χαμένος είμαι.Τοτε ερμήνευσα και το οτι το δημόσιο πάντα πληρώνει.Πρόκειτε για μαφιόζικη,μάλλον απειλή.Πάντα πληρώνει,με ωραίο τσιμεντένιο ζευγαρι παπουτσάκια και βόλτα στο Θερμαικό.Σε όποιον συνεργάστηκε μαζί του,το πίστεψε και δεν το έκλεψε.

---

Το κείμενο του φίλου και συνεργάτη Ν.Σ. δημοσιεύτηκε στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής.